БУРЬЯСА

1. юум. н. орьёлго (клокотание); 2. наречи 1) бурьюулан, үрхирүүлэн (так, чтобы пыль летела): Холторжо хуушарһан сабхи дороһоонь харгын тооһон бурьяса шэдэлүүлнэ (Б. Мунгонов); 2) полшогонон, шангаар, пүлшэгэнэн (с клокотанием, сильно): Домбоо абыш, бурьяса бусалжайна.