БУРТАГ

1. юум. н. 1) ойн шэрэнги, шэбэр, унаанги, дархи (чаща, бурелом, валежник): Удангүй нохойнь гэдэргээ бусажа, модо тойрон гүйнэ, хүсэгдэхэ болоходоо буртаг руу гулдиран орошоно хаш (Д.-Д. Дугаров); буртаг шэрэнги (гү, али шэдхэ, ой) бартаа шэбэр, шугы шэбэр (чаща, валежник): Тэрээн тээшэ эрьежэ харан гэһээнь, буртаг шэрэнгиин дундаһаа боро хүхэхэн утаан ѳѳдѳѳ гаража байба (Б. Санжин, Б. Дандарон); – Зүргэ дахаад, буртаг шэдхэ үнгэрхэдэмнай, набтар бургааһаар ургашаһан һиирэг модотой добуун харагдаха (С. Цырендоржиев); Гансал буртаг ой соо, хадын хабшуу соо, холо саана ошожол, адуу малаа абарха ушартай байба (Ц. Шагжин); 2) шабар шабха, бог (грязь, нечистоты): буртаг шабар болобо; буртагууд бог, үлээдэһэ хаядаһан, бузар муухай юумэн (отбросы, мусор); 2. тэмд. н. 1) бартаа, бүтүү, бүглүү, хүнэй ябашагүй (дремучий, глухой): – Нээрээшье, намаглиг, буртаг газарта машина техникэшье эбдэрнэ, ногооншье мүртэй унагаагданагүйл даа (С. Цырендоржиев); буртаг бартаа газар хүнэй ябашагүй газар (непроходимое место): Бургааһан, бүтүү шэрэнги, буртаг бартаа газараар гараһан алтан һаба соогуураа гулгиһан арюун һайхан урасхалынь алас холые зорино (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) муухай, яяр яндан (грязный, скверный); буртаг үбһэн (гү, али ногоон) таримал ургамалнуудай дундуур ургажа, тэдэниие дарадаг бог үбһэн (сорняк): Урдань, юрэдѳѳ, гарайнгаа холотор таряалан дээрэхи буртаг үбһэ түүгшэ бэлэйлди (Б. Мунгонов).