БУН

сэн-бун юум. н. хүйтэнэй үедэ элдэб юумэн дээрэ зарсаһан уурал, хүйтэнэй уурал (иней): Газаа һалхигүй, торхо соо хүдэлэнгүй хүрэһэн уһандал хүйтэн, тойрожо һууһан модод обоо хүбѳѳ сэн-бун болошонхой байба (Ц.-Д. Хамаев); ан-бун 1. наречи нам, намдуу, аажам, аниргүй, аали даруу (тихо, спокойно): Гурбуулан ан-бун һуужа эдеэлбэд (С. Цырендоржиев); 2) тэмд. н. аали номгон, нам, дуулим (тихий, спокойный): Бадма абгай эдеэлжэ, ан-бун болоод… (Х. Намсараев).