БУЛАША

юум. н. 1) хүүр, үхээриин газар (могила, кладбище, могильник): Мантаг ааншье гэжэ дуугараагүй, булашын зүүн талада һэхэрэн һуугаад, хара шорой һабардажа абаад, булаша дээрэ хаяна (М. Осодоев); аха дүүгэй булаша дайнай үедэ олон хүниие хамта хүдѳѳлүүлһэн газар (братская могила): Аха дүүгэй булашада хүдѳѳлүүлэгдээ (В. Гармаев); 2) дарамал юумэн, нюусгай (клад): Болоо даа, юуншье һаа үдэр болобо. Булашаяа гэртээ оруулжа, бэедээ дүтэ нюухаб (Б. Санжин, Б. Дандарон); 3) зэрлиг ан болон мэрээшэ амитадай элдэб аргаар хадагалһан нѳѳсэ (запасы на зиму диких зверей и грызунов): Үсэгэлдэр үргэншын нэгэ булашаһаа хахад мэшээг хоолос гаргааб (Ж. Тумунов); 4) хори, хууш. халуун үнэһэндэ, нурмада булажа бариһан ёпоошхо, талхан (лепёшка, калач, испечённый в горячей золе): Халуун булаша хилээмэндэ тоһо зузаанаар няагаад лэ, тэрэнээ амтатайханаар жажална, хара сайгаар дээрэһээнь даруулна (В. Гармаев).