БУЛАНГИРТАЙ

тэмд. н. 1) жэжэ элһэ шоройтой, шабар шабхатай (мутный, грязный): Богоһо алхахым тэндэ бороо сухалдаћандал, нойтон амяараа хайран, булангиртай минаануудаараа нюурым хайрагүй шабхуурдашаба (А. Жамбалдоржиев); булангиртай уhан сооhоо олзо олохо хүнэй бэрхэшээлһээ ѳѳртѳѳ туһа гаргаха, ашаг олохо (≈ ловить рыбу в мутной воде, извлекать для себя пользу из чьих-л. затруднений): Теэд иимэ хэмжээнүүдые абалга удаарна гү, али огто абтанагүй. Магад, зорёон 65 гү? Булангиртай уhан сооhоо олзо олоходоо, мэхэшэд лэ бэрхэ байдаг ха юм (Буряад үнэнhѳѳ); 2) эдеэрэтэй (гнойный); 3) түнх. түүхэйтэй, булаг үбшэнтэй (золотушный); 4) шэлж. бүрүүл, хүндэ, бүрэгэр (затуманенный, тяжёлый, мутный – о взоре): Золтын шэг шарай барайшанхай, булангиртай муухай харасаар бригадирые үдэшэбэ (М. Осодоев).