БУЛАНГИРТАХА

үйлэ ү. 1) булангир хүдэлхэ, тунаадаһанай хѳѳрэхэ (становиться мутным, мутнеть): Тэдэнэр олон зуугаад горход болон шолшогонолдон, нэгэ һабаар халижа, хуу дууһан хуурай жалга руу шудхан, булангиртан мушхаралдана (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) шэлж. бүрүүл болохо (туманиться, становиться тяжёлым, мутным – напр. о взоре): Булангиртаһан сухалтай нюдэдыньшье сэлмэг һайханаар харагдаа бэлэй (М. Осодоев); досоо булангиртаха досоо муу болохо (расстраиваться, испытывать неприятное чувство): Жаргалай иимэ юумэ хэлэжэ эхилхэдэ, досоонь булангиртан, аягүй болонол даа (Д. Эрдынеев).