БУЛАН(Г)

(Г) юум. н. 1) юумэнэй углуу, тохой (угол): Гэр соогуур нэгэ булангһаа нүгѳѳ булан хүрэтэр ябажа байгаад, гараа һэжэржэ байжа, түргэ түргэн дуугардаг хүн ха юм! (Ц. Шагжин); улаан булан Совет засагай үедэ үйлэдбэри бүхэндэ байдаг суглаанай, лекцинүүдые уншалгын, мүн амаралгын танхим (красный уголок): Үдэрынь һургуулиингаа класста, үдэшэнь улаан булан, хотоной һургуули гээд лэ унтажа амарха сүлѳѳгүй ябалган алил олон һэн ааб даа (А. Жамбалон); ◊ булан тохойе тойроод гараха ойлголсон хэлсэхэ, эбээрээ хэлсэхэ (≈ обходить острые углы, избегать споров, ссор, идти на компромисс): …мүн ноёдhоошье ехэ зэмэ амсаагүй – тэрэ элдэб зүйлэй булан тохойе тойроод гараха аргатай байгаа бшуу (Б. Ябжанов); булан шанаагаараа тараха илгаран холодохо (≈ разбежаться по своим углам, обособиться друг от друга): Булан шанаагаараа тарашоод, бэе бэеэ үзэн ядалсажа байбал, улам саашаа доройтолгын, уруугаа оролгын халтируухай замда гаража хосорхын туйлда хүрэхэбди (Ц. Дондогой); 2) шэлж. тохой, заха хизаар (уголок): Энэ манай ороной үргэн баян дайдын нэгэ булан (Ж. Тумунов); 3) годирхой, матархай, нугалаа, нугалуур (изгиб, кривизна): Удаан ябажа, хэдэн булан годирһоор, Ангарын эрье ерэжэ, Идэтэй ходо һуудаг һандали дээрээ гансаараа һуубаб (Ц.-Д. Хамаев); 4) уһанай тохой, гарам (залив); 5) хилээмэнэй, талханай хатуу гадар тала, углуу, харлюушха (краюшка хлеба); ○ тохой гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.