БУЛАЙ

1. юум. н. 1) гай, шоро, һүйд, бузар, муухай (беда): Энэ сарай доромнай хэбтээшэ нюдэнэй булай, эдеэнэй дарамта (Х. Намсараев); 2) гутамшаг ябадал, ушар (мерзкий случай, гнусность); 2. тэмд. н. 1) жэрхэштэй, муухай, бузар (мерзкий, гнусный): Ямар нүгэлтэй, булай гэргэн гээшэбши гэлдэн, нүхэдынь Хандуушхыень зэмэлээ һэн (Д.-Д. Дугаров); ○ бузар гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 3. наречи тон, угаа, ехэ, дан (чрезмерно, чересчур, очень): Гэрэйнь нэгэ буланда алталмал хүреэтэй булай һайхан зураг үлгѳѳтэй байна (Ц.-Ж. Жимбиев); булай муухайгаар угаа аймшагтайгаар (очень страшно): Түрүүлэгшэ Арданай урдаһаа булай муухайгаар хараад, модон халбагаар шүлэ халбагадажа, яаралгүйхэн һоросогооно (М. Осодоев).