БУЛАГ I

1. юум. н. 1) газар дороһоо гарадаг уһан (ключ, источник, родник): Үргэн талын дунда оршоһон үнѳѳхи булаг үбэлэй сагшье һаань, уурал һаарал гаран байна (Ц.-Ж. Жимбиев); Ган болоходо булагай һайн мэдэгдэхэ, гай болоходо нүхэрэй һайн мэдэгдэхэ гэдэг энэл ха юм (Б. Санжин, Б. Дандарон); булаг аршаан хүнэй бэедэ эм болохо уһан (целебные источники): Тэндэ ой тайгашье, тала дайдашье, түргэн урадхалта гол горхоншье, тунгалаг уһата булаг аршааншье бии (Б. Санжин, Б. Дандарон); булаг горхон нарин, гүйхэн урасхал (родники и речки): Энэ оршондохи булаг, горхонуудай уһанай шанар шэнжэ тухай ажаглалта тэмдэглэлнүүдые хэнхэй (Д.-Д. Дугаров); 2) барг. намаг, бур шабар, шабардама газар (топь, топкое место); ○ аршаан гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2. элирх. үүргээр хэрэгл. булагта адли (похожий на родник); булаг хара нюдэн хилэн хара нюдэн, мэлмэн хара нюдэн (чёрные, как родник, глаза): Сагаан һахалаа үбгэжѳѳл нэгэ эльбээд, булаг хара нюдѳѳр Аламжые шэртэн һууха зуураа задаржа байһан сэсэг мэтээр энеэбхилэн… (Д. Батожабай).