БООДОЛ

юум. н. 1) орёогоотой юумэн, уялаа, баглаа, үлхѳѳ, хүлигэ, тэбэри (связка, свёрток, пачка, узел, тюк): Торгон болон бэшэ бусад хэрэгсэлыньшье горитойхон боодол болоо (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) боолто, уяа (повязка, перевязка): Үглѳѳнэйнгѳѳ сай уугаад, шархануудайнгаа уяа боодолые шэнэдхүүлээд байтарнь, … залуу комсомол хүбүүн Даша орожо ерэбэ (Ц. Дон); боодолой сараа юумэ уяһан газарай мүр, сараа (след, место завязки): Боодолой сараа элеэр харагдана.