БОЛОНГИ

тэмд. н. ямар нэгэн байдалда ороһон, ямар нэгэн шэнжэтэй болоһон (ставший каким-л.): Тиимэһээ балайшье ехээр агнаха, алаха дуратай бэшэ болонги агшаб (Б. Мунгонов); Лаампын бүрүүлхэн гэрэлдэ Дулмын шарай хүхэ сагаан болонги… (Б.-Б. Намсарайн); һанаата (гү, али бодолгото) болонги һанаагаа табинги, һанаагаа, һанаа сэдьхэлээ зобонги, бодолгодо хатанги (задумчивый): Тэрэл таабариһаа боложо ходо ямаршьеб һанаата болонги, уруу уруу ябана гүш? (А. Жамбалдоржиев); Тиибэшье Залма һүүлэй үедэ юундэшьеб уруу дуруу, бодолгото болонги, үгэ хүүр үсѳѳнтэй болоо (Б. Санжин, Б. Дандарон); урин болонги эелдэр, зулгы, илдам налагай, уряалгы (предупредительный, учтивый, любезный).