БОЛОЛТОГҮЙ

һанажа бололтогүй тэмд. н. һанаанда орошогүй (невообразимый): һанажа бололтогүй ушар; хэлэжэ бололтогүй хэлэхээр бэшэ, нюуса, бузар муухай, гутамшаг (такой, что язык не повернётся сказать); 2. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. һанаата бололтогүй һанаагаа зоболтогүй (не стоит беспокоиться): Тиигээд газар худар хараад, эхэдээ: – Һанаата бололтогүй, – гэнэ (Ж. Тумунов);