БОЙТОГ I

юум. н., баруун бур. 1) хүйтэнэй сагта сабхи дээгүүрээ үмдэдэг хүдэһэн гутал, пэнии, дугты (меховые унты, надеваемые на сапоги в холодное время): Тиигэжэ тэдэнэй атар-тутар гэлдэн байтар, Василий Булавин орожо ерээд, үүдэндэ зогсон, ута түриитэй бойтог гуталайнгаа саһа арилгаба (Б. Санжин, Б. Дандарон); ◊ хуушан бойтогоороо ябаха хуушаараа байха, хуушан зангаараа хэхэ (жить по-старому): Иигэжэ эрид хэмжээнүүдые абаагүй һаа, ерэхэ жэлдэшье үнѳѳхил хуушан бойтогоороо ябахабди (Ш.-С. Бадлуев); 2) хониной арһаар оёгдоһон нарай үхибүүндэ үмдэхүүлдэг шагайсаа оймһон (короткие меховые носки для новорождённых): Бойтогтой хүбүүхэн хүлѳѳрѳѳ ороноо сохин һамаарна.