БОХИР

1. тэмд. н. 1) нугалаатай, тохир, хотиилгоһон (изогнутый); 2) бүхэтэр (горбатый); 2. наречи хотигонон, бохигонон (сгибаясь): Бохир, бохир хатаржа, / Борьбын шалаа гаргая. / Бухашалжа дуулажа, / Хоолойн шалаа гаргая (Ёохорһоо).