БОГДО

юум. н. 1) хутагта, гэгээн, дээдэ зэргын, бурханай шэдиие олоһон лама, мүн тэрэнэй удаадахи түрэлнүүд (святейший, верховный): Эсэстээ, ноябриин дүрбэндэ, Россиин элшэн Богдо хааниие бараалхаха болобо (Б. Санжин, Б. Дандарон); Монголой Богдо гэгээн 1635 онһоо 1924 он хүрэтэр Монголой улас түрын болон шажанай засаг толгойлогшо хутагта гэгээн лама (Богдо-гэгэн): Эндэ байха соогоо Богдо гэгээниие бараалхажа, адис абаха гээд, гурба дахин дүтэлѳѳд, зондо түрюулжэ холодошоо һэм (Б.-Б. Намсарайн); 2) эрхим сэсэн, агуу сэсэн (святой, премудрый, эпитет в былинах): Гэсэр Богдо газар дээрэ түрѳѳ гэлэй (Үльгэрһѳѳ); 3) доодо үд. архи (водка).