БИШАЙ

1. юум. н., самг. 1) будд. мэдэрэлэй эрхэтэн ба мэдэрэгдэхэ юумэн (вишая, орган чувства и предмет чувств); бишайн цанид оюун ухаагаар, ухаалдин мэдэн ойлгохо бүхы зүйл (цаннит вишаи); табан бишай мэдэрэлэй табан эрхэтэн (пять органов чувств); зургаан бишай мэдэрэлэй зургаан юумэн: үнгэ, дуун, амтан, үнэр, түхэл, ном (шесть предметов чувств); 2) байра, һуури, байрлаха газар (место, местопребывание); 2. тэмд. н., будд. тааруу, зохистой (уместный): бишай буса.