БЭРХЭТЭЙХЭН
1. тэмд. н. хүшэрхэн, орёохон (довольно тяжёлый, сложноватый): Тиишэ ошоһон хэдэн бэрхэтэйхэн зүргэнүүд биишье һаа, үбэлдѳѳ гүнзэгы саһа хүртэ хушагдажа, хабар болотор тэрээгүүр ябахаар бэшэ болошодог юм (Б. Мунгонов); 2. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. хүшэршэг, хүндэшэг, тиимэшье бэлэн бэшэ (сложновато, довольно трудно): Ганса эхэнэртэ хоёр багжагар хүбүүдые ѳѳдэнь болгохонь бэрхэтэйхэн ха юм (Г.-Д. Дамбаев).