БЭРХЭШЭЭЛГҮЙ

1. тэмд. н. ядаралгүй, уршаггүй, хүндэ хүшэргүй (нетрудный, лёгкий): Хүнэй хуби заяан орёохон, бэрхэшээлгүй дардам харгы байдаггүй гэжэ мэдээжэ (Б. Цырендоржиев); 2. наречи бэлээр, ямаршье уршаггүйгѳѳр (легко, без проблем): Бидэ хүсэд тэжээл бэлдэжэ абаабди. Тиимэһээ үбэлжэлгэ бэрхэшээлгүй үнгэрнэ (Б. Балданов).