БЭРХЭШЭЭЛ

юум. н. 1) һаад, түбэг, хэсүү байдал (затруднение, трудность): Улаан зүрхэн шулуун бэшэ, / Уян зѳѳлэн эрдэни. / Бэрхэшээл дүүрэн дэлхэй дээрэ / Бэе бэеэ гамная (Д. Жалсараев); бэрхэшээлые дабаха (гү, али гаталан гараха) хэсүү байдалһаа гараха, хахасаха, мултарха (преодолевать трудности): Бадмын олон жэл соо агнажа, олзоороо суурхаһаниинь, бэрхэшээлые дабаһаниинь, тайгада харуулһан габьяань иимэ хүндэтэй нэрэ олгоо бшуу (Ц. Номтоев); Иихэдээ энэ хүбүүмнай эды жаахан наһандань ушарһан ехэ бэрхэшээлые гаталан гараба гээшэ (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) дарамта, дарлалта, бэрхэтэй байлга (бремя, тяжесть): Хаба шадалтаяа тэнсэшэгүй хүндэ бэрхэшээлые даахаар бэеын тамир хүсэн байдагшьегүй һаа, тэрэниие туйлаха хүсэл зориг байжа болодог (Д.-Д. Дугаров).