БЭЭЛЭЙ

юум. н. гараа даарахагүйн тула үмдэдэг хубсаhанай зүйл (руковицы, варежки, перчатки): Үрѳѳһэн бээлэйнь үгы болошоо, хурга гарнуудынь хүнэй шэнги, үбдэһэнииньшье, болиһонииньшье мэдэгдэнэгүй (Ц.-Ж. Жимбиев); hабар (гү, али хурган) бээлэй амяар амяарынь оёhон хургатай бээлэй (перчатки): Тохоногтоо хүрэсэ утанууд һабар бээлэй бариһан эхэнэрнүүд сценэ тээшэ харахаяа, лорнет дурамаа бэлдэшоод һуунад (Ч. Цыдендамбаев); эльгэн бээлэй эльгэн арһаар, үнгѳѳрнь оёгдоһон бээлэй (замшевые рукавицы); бээлэйн шэнээн (гү, али тухай) жаахан, багахан (маленький, ≈ от горшка два вершка): Яаhан хүн гээшэбши, бээлэйн шэнээхэн хаб нохойhоо айгаад, бүхы хотоор дүүрэн хашхархаа эшэхээ яагаабши?! (Д. Батожабай); бээлэйтэй бурхашуул үнжэгэн бэетэй, хара хүдэлмэридэ дадаагүй, хэхэ дурагүй зон (белоручки); ◊ бээлэй табиха зайгүй зайгүй, хабшуу, багтажа ядамаар (≈ яблоку негде упасть): Яаһан олон шэлтэй архи гээшэб? Бээлэй табиха зайгүй (Ч. Цыдендамбаев).