БЭЕЭРЭЭ

1. наречи 1) зааһан түл. үгэнүүдтэй хэрэгл. энэ (гү, али тэрэ) бэеэрээ энэ дороо, дары, түргэн, шууд (сейчас, сию минуту): Дүүнэрээ угаа ехээр һанаһанаа эгээл мүнѳѳ мэдэржэ, энэ бэеэрээ гүйжэ ошохо аргагүйдѳѳ шаналха юм (М. Осодоев); Би тэрэ бэеэрээ мориёо эмээллэжэ, хүнэһэеэ ганзагалаад, Нарһата тээшэ харайлгашоо һэн бэзэб (С. Цырендоржиев); 2) үнгэрһэн сагай прич. хэрэгл. ерэһэн бэеэрээ ерэхэлээрээ, ерэн сасуу (сразу, как только пришёл); бодоһон бэеэрээ бодохолоороо, бодохотойгоо хамта (как только встал): Хүбүүн үндын бодоһон бэеэрээ, тархиингаа хэдышье үбдэжэ байгаа һаань, шэлэ хүзүүгээ шэлгээн энеэнэ (Ц.-Ж. Жимбиев); мэтэр гэһэн бэеэрээ аман зох. тэрэнэй һүүлээр, удаань, һүүлээрнь, удаа дараа болоһон хоёр үйлэ холбоһон удхатай заншалта болоһон тогтомол холбоо үгэ (и вот затем …, и вот потом …): Мэтэр гэhэн бэеэрээ / Хара ехэ hанаатай / Хара-Зутан ноён / Алтан хэсэеэ сохижо, / Арынгаа зониие гулидхаба (Гэсэрһээ); 2. түл. ү. ѳѳрѳѳ (сам): Тэдэниие алтан худань бэеэрээ, үндэр наһатай үбгэжѳѳл толгойлжо ерэбэ (Ц.-Ж. Жимбиев).