БЭДЬХЭ

бүдьхэ юум. н. 1) хүнэй бэеын хабдар, һэлхэн, эдеэрлэһэн болдируу, монсог, шиихан (шишка, опухоль): Хожомоошье сэдьхэлдэ бэдьхэ үгы, / Урда хойноһоо үһѳѳрхэгшэдгүй амар ябаха (Э.-Х. Галшиев); (газарай) хара бэдьхэ хараал. хара боомо, шүдхэр, барнааг (бран. язва): «Газарай хара бэдьхэ, / Хаанаhаа хаана ошохошниб?» – гэлдэн / Бадаран зандан байбад (Гэсэрһээ); – Ѳѳрѳѳ сэбэр сэхэ юумэдэл, хүндэ бү оро, бү оро гэнэб, хара бэдьхэ! (Б. Мунгонов); 2) үбшэн, тахал, гай (недуг, болезнь); 3) барг. нойтон нёлбоһон, уушханай сэр (мокрота): бэдьхэдээ хахажа ханяаха; 4) боох., тоомжогүй хартаабха (картофель); ○ хадьха гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.