БЭ

б част. 1) асууһан удхатай (вопросительная частица): – Энэтнай ямар газар бэ? – Үнѳѳхи томо хүниинь бүдүүн хоолойгоор хүнхинэбэ (В. Гармаев); Һонин юун бэ? Һонин юумэн байна гү? (Что нового?): Тэрээгүүрнай һонин юун бэ? – Һониншье байгаа юм ааб даа (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) урма зориг, сэдьхэлэй үндэр мэдэрэл, байдал харуулдаг шангадхаһан удхатай (усил. част. для выражения приподнятого настроения, высокого чувства): Һуралсалай жэлэй эхилхэһээ урид эдэгээ һаань ямар һайн бэ! (Б. Санжин); 3) хэн, юун, ямар, хэзээ, хаана г.м. үгэнүүдтэй хамта тодо бэшэ удхатай түл. ү. болон наречи бии болголсодог (образует неопр. мест. и наречия из вопр. мест.): Хэн бэ даа тэрэ үхибүүе абархаяа мүлхишэбэ (Г.-Д. Дамбаев); Ямар бэ даа нэгэ һѳѳл барюубшагүй, зүгѳѳр аягүй, хүйтэн мэдэрэл досоонь ороодхибо (С. Цырендоржиев); 3) -шье гэһэн ѳѳрсэгүйн зүйр үгэтэй тодо бэшэ түл. ү. ба наречи бии болголсодог (с -шье образует неопр. мест. и наречия); хэншьеб нэгэ хүн (кто-то): Гэртэ туласа шахуу ерэһэн хойнонь хэншьеб сонхоор шагаагаад, үгы болошобо (Ц.-Д. Хамаев); ямаршьеб ямар нэгэн (какой-то): Газар дэлхэй дунгигар сагаан боложо, ямаршьеб ехэ гэрэлэй эндэ туяарһандал үзэгдэбэ (В. Гармаев); хэзээшьеб хэзээ нэгэтэ, хэзээдэ нэгэ (когда-то): Хэзээшьеб крепостной зоной гараар малтагдажа, тэдэнэй оролдолгоор бии болоһон сѳѳрэмүүд соо хэсүү һайхан уһатай (Ч. Цыдендамбаев).