БАЯЛИГ

1. юум. н. баян зѳѳри, зѳѳри хогшол, элбэг эд, эрдэни, үнэтэ сэнтэ нѳѳсэ, дараса (богатство, сокровище, ценность): Амбаар соонь бүхы наһанайнь баялиг, һанал хүсэлынь хадаглаатай ха юм (Б. Санжин, Б. Дандарон); байгаалиин баялиг байгаалиин үнэтэ сэнтэ эрдэниин нѳѳсэ, дараса зүйлнүүд (природные богатства); 2. тэмд. н. 1) баян (богатый): Мүнѳѳ бүхы һаамаа газар руу юулэхэдээ, баялиг зѳѳриеэ баража, олзо хэшэгээ үрижэ, аза жаргалаа алдажа байһандли болоно (Ц.-Ж. Жимбиев); Али зэргэ ирагуу һайхан хүгжэм, һаруул гоё бодото байдал, үгэ хэлэнэй баялиг далай гээшэб? (Ч. Цыдендамбаев); 2) элбэг дэлбэг, бардам (щедрый).