БАРЮУ

тэмд. н. 1) хатуу үгэгүй, хүлеэсэтэй, бэеэ баринги (сдержанный, немногословный): Тунгалаг буряад басаган даа, барюу байха, юунэйшье болоо һаа, ямаршье байдалда ороо һаа, намайе Буда Бадмаевичта хоблонгүй үнгэргэхэ һэн (Ц.-Д. Хамаев); 2) гамтай, хэрэггүй газарта гаргашалдаггүй (экономный): Дариима мүнгэндѳѳ ехэ барюу басаган юм; 3) уйтан, хабшуу, баринги (тесный – об одежде): Үнэтэй сэмбээр хэһэн дэгэлынь ташаагаараа ехэ барюу, тиимэһээ нариихан бэедэнь саб һуунхай (Ч. Цыдендамбаев).