БАРЛАГ

юум. н. 1) баян хүнэй ажал хүдэлмэри хэдэг хүлһэншэн, хүдэлмэришэн, зараса (раб, батрак, работник, слуга): Гомбо болбол бага наһандаа эсэгэ эхэһээ гээгдэһэн, үншэн ядуу, саг үргэлжэ баяшуудай барлаг ябаһан хүн байгаа (Ц. Дон); – Баян хүн баатай, барлаг хүн шоотой юм гэжэ мэдэхэ аабзаш? (Б. Санжин, Б. Дандарон); барлаг богоол зараса, баян хүнэй ажал хүдэлмэри хэдэг хүлһэншэн (раб, батрак): Би ѳѳдѳѳ болоһон сагһаа баяшуулай барлаг богоол боложо, ядарал зоболон яһандаа хүрэтэр яһала үзѳѳб (Х. Намсараев); барлаг болохо шэлж. ямар нэгэн эрхилһэн юумэнһѳѳ тон ехээр дулдыдаха (попадать в сильную зависимость от своей деятельности): Тиихэдэнь бидэ энэ үмсынгѳѳ ажалай барлаг боложо зобохобди! (Д. Эрдынеев); 2) хаарт. хаартын нааданай дээрэһээ дүрбэдэхи зэргын залуу эрын зурагтай шэрхэг (валет); ○ зараса гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.