БАРИШАГҮЙ

тэмд. н. 1) гартаа абашагүй (такой, что нельзя взять в руки): Зүгѳѳр винтовко ба автомадуудайнь сэмгэн баришагүй болотороо халашоо (Ж. Тумунов); 2) тогтоошогүй, эжэлүүдгүй гараһан (неудержимый): Юугээршье баришагүй ёолоон сээжынь оёорһоо хѳѳрэжэ, хашхаран алдаба (Д.-Д. Дугаров); энеэдэһэеэ баришагүй байха энеэдэһэ хүрэхэ (быть не в состоянии удержаться от смеха или улыбки): Үнэхѳѳрѳѳшье табин зургаа хүрэшэһэн тажагар бишыхан Фридрих Павлович арбан найматай гүлмэр һайхан Таня хоёрые зэргэшүүлэн харахадань, Елена Яковлевнада энеэдэһэеэ баришагүй байгаа (Ч. Цыдендамбаев).