БАРИНГИ

тэмд. н. 1) баринхай, баряад байһан (берущий, держащий); бэеэ баринги үлүү юумэ хэлэнгүй, ёһо журамаар (сдержанный, сохраняющий самообладание): Уряалгүй айлшанай орожо ерэһэндэ Сэсэг дурагүйдэбэшье, бэеэ баринги байна (М. Осодоев); нэгэ тала баринги далда һанал һанаһан, үнэн сэхэгүй (пристрастный); наада баринги наадалһан, наада хараһан (иронический, насмешливый): Таһалгадань орохо бүридѳѳ наада баринги янзаар энеэбхилэн хараад: – Зай, нүхэр, дахяад архи уухаяа болёо гүш? – гэжэ доктор шоглон хэлэдэг байба (Ц. Дон); 2) уунги, ама халамгай (подвыпивший): Шагдар үглѳѳнһѳѳ нэгэ заа баринги ябана.