БАРИМТА

юум. н. 1) юумэнэй тодоруулга, баталалга, үндэһэн (основание, довод, аргумент, доказательство): Шэнэ онсо баримтын олдотор энэ хэрэгые даб дээрэ унтарааха гэһэн удхатай документ бэшэгдэбэ (Ч. Цыдендамбаев); бата баримта (веское, убедительное доказательство): Урагшатай ажалаймнай бата баримта юуб гэхэдэ, бидэнэр иимэ хүсэеэ зүбѳѳр сэгнэжэ, ажалаа оншотой ябуулаабди (Ц.-Д. Хамаев); баримта шалтаг шалтагаан, ушар шалтагаан (повод, причина): Байдалаа сагаалха, хүнииешье, ѳѳрыгѳѳшье аягүй байдалһаа гаргаха гэхэдээ, баримта шалтаг олобогүй (Ц.-Д. Хамаев); 2) үнэн, бодото дээрээ болоһон ушар, үзэгдэл (факт): Харин найдал, этигэл тухай нэгэ һонин баримта хэлэхэ гэжэ байгаалби! (Ц. Цырендоржиев); 3) түнх. баряан, баряанда оролго, сүлѳѳень хаhалга (неволя, заключение): Иижэ баримтада hууhан хойноо эндээ наhаа дүүрээ болохоб; ○ үндэһэ гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.