БАРГА I

тэмд. н. 1) ёборгон, бадарган, огсом, бүдүүлиг, үзэг бэшэг мэдэхэгүй, эрдэм болбосоролгүй (грубый, необразованный, некультурный): Ай даа, агууехэ Хүнэй Газар эхэһээ мүндэлѳѳгүй һаань, байдал барга, баран юумэн амигүй байха бэлэй даа (Ц.-Д. Хамаев); барга заншал болбосоролгүй зоной зан (первобытные нравы); барга харанхы (гү, али бүдүүлиг, мунхаг) эрдэм бэшэггүй, болбосороодүй байдалтай (тёмный, необразованный): Тиигээд би барга харанхы буряадуудай дунда хамагые абарагша бурхан Буддын шажан дэлгэрүүлхэеэ Монголһоо ерэнхэйб (Б. Санжин, Б. Дандарон); Хэрбээ түймэрэй үедэ аадар бороогой орожо, гал түймэр унтараагаа һаань, барга бүдүүлиг хүнүүд маани мэгзэмэйнгээ эди шэдитэйдэнь этигэнгүй яахаб! (Ч. Цыдендамбаев); Барга мунхаг саг бусалтагүй ошоо (С. Цырендоржиев); ○ мунхаг, харанхы гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.