БАРАГТАЙ

1. тэмд. н. 1) һэнэгтэй, гэмгүй, тааруу, таатай, зохид, болохотой (сносный, подходящий): Юрэдѳѳ, тэрэмни энэ багтаа эгээл барагтай мал байха (Ц.-Ж. Жимбиев); барагтай болохо эдэгэхэ (выздоравливать): Хонишон басаган һүүлээрнь үбшэлѳѳ, түрүүшын үдэр мэдээ табин халуураа һэн, удаадахи үдэрнүүдтэнь барагтай болоо (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) ээлтэй, ѳѳдэгүй, муухан, һулахан, һэнэггүй (неважный, пустяковый): Ан амитадай амидаралые, бүридхэл тоое хэдэн хоногто ябууд мэдээд гарашаха гээшэ барагтай хэрэг бэшэ юм (Д.-Д. Дугаров); 3) алайр тон һайн, эрхим (отличный, превосходный): унаад ябахада барагтай морин; 2. наречи 1) дундуур, дунда зэргэ, гэмгүй (ничего, нормально, неплохо, сносно): Бултааран яһалал барагтай түлѳѳ абажа байна хэбэртэй (Ц.-Ж. Жимбиев); барагтай юм бэзэ хамаагүй, юуншье бэшэ, тон бараг, бэлэхэн (пустяки, ерунда): Тииһэн хойнотнай литр архииетнай уужархихада барагтай юм бэзэ (Б. Мунгонов); 2) тээшэ, таамтай, шахуу, шахам (почти, чуть не): Булындли хүзүүниинь / Булгарха барагтай болобо, / Хүжүүн хара нюрганиинь / Хухарха барагтай болобо (Гэсэрһээ); 3) баруун бур. бололтой, янзатай, гээшэ аабза (видимо, вероятно): Хүйтэрхэ барагтай, тэнгэри сэлмэшэбэ; 3. дах. ү., баруун бур. тухай, шэнги, мэтэ (как, словно, будто, величиной с…): шэгшы барагтай зузаан үрмэ.