БАР I

1. юум. н. 1) миисгэйн түрэлэй толботой арһатай томо арьяатан (барс, тигр): Бар шэнги баатарнууднай бахархажа байлданал (Х. Намсараев); Бар зураһаниинь нохой болошоо (Оньһ. ү.); 2) баруун бур. миисгэйн түрэлэй эрэнь толгой хүзүүндээ һаглагар хѳѳмэйтэй, эмэнь бэеэр багашаг хѳѳмэйгүй, газар дээрэ эгээн хүшэтэй арьяатан, арсалан (лев); 2. элирх. үүргээр хэрэгл. 1) барай, барта хабаатай (тигриный, тигровый; львиный); бар хүсэн аргагүй ехэ хүсэн (богатырская сила): Гэр дотор гансаараа байһан Галсанай гүйжэ ошоод, бар хүсѳѳрѳѳ үүдэ түлхихэдэнь, бүхѳѳр тулажархиһан байгаа һэн (Д. Батожабай); бар эреэн барай арһандал хара толбонуудтай шара үнгэтэй (полосатый, как тигр); бар жэл зүүн зүгэй литээр арбан хоёр жэлэй нэрэнүүдэй гурбадахинь (год тигра): Тиихэдэ бар жэл бэлэй, мүнѳѳ баһа бар жэл, ородоор хэлэхэ болоо һаа, мянга юһэн зуунай хоёрдохи жэл һэн хаш (А. Ангархаев); 2) шэлж. ойро хүрэгдѳѳгүй, хүн зоной ябаагүй, бартаа, бүтүү, үдхэн (девственный): Һархиижа һалаһан, үмхиржэ үлтирһэн үнэһэн түгсүүл аад лэ, үшѳѳ баабгай бариха һанаатай бар тайгаар түгэншэлхэш (С. Доржиев).