БАРҺАН

1. юум. н. хуби заяагүй, золгүй, ядуу хүн гү, али хайратай тулюур амитан (бедняга): Тиихэдэнь энэ барһан үглѳѳнһѳѳ хойшо эдеэлээгүй, гэдэһэниинь үлдэшоо ёһотой гэжэ Хурьган ойлгобо (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2. тэмд. н. 1) хайратай, хѳѳрхы, хайрламаар, халагламаар (бедный, жалкий, вызывающий жалость, достойный сожаления): Барһан, һайн зантай, һайхан сэдьхэлтэй хүбүүн лэ даа, ямар хардалга гүрдэлгэнь болохоёо һанаа юм (Х. Намсараев); 2) илдам, инаг, амараг, үнэтэ (милый): Барһан, хүбүүнэйнгээ малгайе гартаа баряад, эльбэжэл эльбэжэл һууха юм (В. Гармаев).