БАНЗА

юум. н., түүх. 1) хүниие тамалхын гү, али хэһээхын тулада хэрэглэгдэдэг байһан нимгэн аад, ута модон хабтагай (длинная тонкая доска, орудие для пыток или наказания); 2) модон, хабтагай һандали (доска для сидения): Тэрэнэй арада олон дабхар шэрдэг дэбдиһэн банза дээрэ Дүүмын ноён Дондог заседатель дабшалан һуугаад, нэгэ хабтагархан саарһа баһа харасагаана (Х. Намсараев).