БАЙГША

1. юум. н. 1) ямар нэгэн юумэ хэжэ байһан хүн (кто-л., делающий что-л.): Вера Глебовнатай хѳѳрэлдэжэ байгша хэн бэ? (С. Цырендоржиев); 2) нэгэ тээ байһан хүн (кто-л., находящийся где-л.): Хажуудань байгшад мүн һүгэдэн дохинод (Х. Намсараев); 2. тэмд. н. 1) мүнѳѳ үеын, үдэр бүриин (текущий): Байгша оной хабарай эхеэр Буряадай драмын театр шэнэ зүжэгѳѳ харагшадтаа дурадхаха; 2) нэгэ тээ байһан (находящийся где-л.): Хоёр тээшээ эрьелдээд үзэбэ, теэд гэрэлдэ байгша тэрэ хүбүүнэй түхэлдэ Намжал ямаршье зэмэ олобогүй (К. Цыденов); тойрон байгша оршон тойроной, тойроод байһан (окружающий): Тойрон байгша энэ оршон байдалшье үнэн бэшэ, харин сэгээн үүрэй сэлмэг, баяртай зүүдэн шэнгеэр тэрэнэй зосоо оробо (К. Цыденов); 2. үйлэ ү. байдаг (есть, суть): Мүн зунай түрүүшын һарануудта миил амархаяа ерээшэдшье эндэ олон байгша (Д.-Д. Дугаров).