БАЙД

: байд гэхэ үйлэ ү., видэй нэгэ түхэл зогсод гэхэ, удаарад гэхэ, нэгэ бага тогтод гэхэ (мешкать, приостанавливаться): Саб сагаан толгойтой, шэнгэн һахалтай үбгэжѳѳл үгэ хэлэхынгээ урда амияа даруулжа, түр зуура байд гэбэ (Ч. Цыдендамбаев); байд гээд (лэ) а) үе-үе, хаа-яа (время от времени, периодически): Байд гээд лэ ямар нэгэ һанаа үнѳѳндэ баригдажа, удаан саг соо абяа аниргүй, үгэ дуугүй болошоно (Б. Мунгонов); б) нэгэ жаа болоод (немного погодя): – Уһа түлеэншни бэлэн гү? – Байд гээд бэлдэхэб. – Байд гээд… – Байд гээд бэлдүүжэб, аба! (Д. Эрдынеев); нилээн байд гээд нилээн болоод (спустя продолжительное время): – Һайн даа, – гэжэ нилээн байд гээд амалба (Б. Шойдоков).