БАЙ I

юум. н. 1) сагаалса, тудаха юумэн (цель, мишень): Ѳѳрѳѳ томо гэгшын эбэр номонуудые дархалхаһаа гадна, тэрээгээрээ аяар ерэн номондо хүрэтэр айхабтар мэргээр бай харбадаг бэлэй (Б. Мунгонов); 2) юумые заажа харуулжа байдаг тэмдэг, тамга (знак, мета): Бай хэжэ табиба; 3) шэлж. хоорондоо мүрысэн урилдалга (состязание, соревнование).