БАХИМ

1. тэмд. н. хүдэр, дорюун, шанга (сильный, здоровый, крепкий): Жэбжэгэр үндэр бэетэй, шарабтар боро зүһэтэй, ута хоншоортой, соройһон томо шэхэтэй, сээжэлиг, утанууд хүлтэй гайтайл бахим нохой һэн (С. Цырендоржиев); бахим бэетэй дорюун, бата (крепкого телосложения): Һалхи шуурган буухань лэ аа гү! – гэжэ онгосын руль бариһан табяад наһанай хүдэр бахим бэетэй хүн … мотооройнгоо газ нэмээгээдхибэ (Б. Мунгонов); 2. наречи бүхѳѳр, батаар, шангаар (крепко): Бархагар томо Байвал Цэрэниие саһан соо бахим бажуугаад, бүхы бэеэрээ дараад, табижа үгэнэгүй (Д.-Д. Дугаров).