БАГТАШАГҮЙ

тэмд. н. ямар нэгэн юумэндэ орохоор бэшэ томо, ехэ, олон г.м., бархагар (не помещающийся, громоздкий): Энэ хадаа туйлай ехэ баясхаланта үдэр боложо, городой ехэ талмай дээрэ багташагүй олон зон сугларба (Х. Намсараев); тэбэридэ багташагүй тэбэрихээр бэшэ (необъятный): Тэбэридэ багташагүй бүдүүн модод зартагай болотороо сохюуланхай (Ж. Тумунов); аманда багташагүй муухай хэлэшэгүй муухай, айхабтар муухай (страшно скверный, ужасно неприличный): Энэ үедэ тэргын торшогонохо абяан гараад, аманда багташагүй муухайгаар хүнэй хараал шэрээл табиха дуулдаба (Ц. Шагжин); ой ухаанда багташагүй ухаанда орошогүй (невообразимый): Зүүдэ зүндэ орохоор бэшэ, ой ухаанда багташагүй муу муухай юумые зосоогоо оруулжа, һүхэ мадагаар духаа үнсэгдүүлжэ орхиһон шэнги болоболби (Х. Намсараев); хэлэндэ багташагүй хэлэшэгүй, этигэхээр бэшэ (невероятный): Үшѳѳ хэлэндэ багташагүй ялада унаба гэлсэнэ һэн (С. Цырендоржиев); хүнтэй багташагүй хүнѳѳр тааралдашагүй, эбгүй, хэрүүлшэ (неуживчивый): Шэнэ ноёной һамган хүнтэй багташагүй муу зантай, хэрүүлшэ юм гэнэл, – гэжэ зоной дундаһаа нэгэн дуугарна.