БАБАГАР

тэмд. н. 1) һаглагар, үһѳѳр хушагданхай, парпагар (покрытый густой шерстью, лохматый): Дашын хадын оройһоо дурамбайдахадань, нэгэ бабагар хара томо амитан, хэбэрынь баабгай ха, хотон айлда дүтэлжэ ябана; 2) үһэеэ һамнаагүй, үрзэгэр (непричёсанный, взлохмаченный): Энэ үедэнь бишыхан түмэр тогоо гартаа бариһан, бабагар хүхэ һахалтай, муу натагар хубсаһатай тулюур янзын нэгэ үбгэн орожо ерээд… (Х. Намсараев).