БААТАЙ

1. тэмд. н. 1) ѳѳрын һайн дураар бэшэ, баадхагдаһан, баатай болоһон, хашагдаһан, аргагүйдэһэн (вынужденный, не добровольный): Дан холыешни / Зүбшѳѳхэл баатай халагланаб (Д. Улзытуев); баатай болохо хашуулха, албадуулха, ямар нэгэн юумэ хэхэ ёһотой байха (быть вынужденным): Али гэһээ холуур хада хүбшѳѳр тойрожо, харгы замаа хэдэн дахин утадхаха баатай болохомнай гү? (Б. Мунгонов); 2) бүдүүрхүү, ехээрхүү, ёһорхуу, һайзгай, гаадагар (важный, надменный, горделивый): Баян хүн баатай, барлаг хүн шоотой гэжэ зүрхэ алдуутай юм агша даа (Х. Намсараев); 2. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. ёһотой, заабол хэрэгтэй (должен, обязан): Дахин дайнай эхилээ һаа, Долгор ори ганса хүбүүгээ мордохуулха баатай ха юм (Ц.-Д. Хамаев).