БҮТЭХЭГҮЙ

1. үйлэ ү. болохогүй, бэелүүлэгдэхэгүй, бүтэсэгүй байха (проваливаться, не получаться, не осуществляться): Бимбынхиһаа абаха гэдэг хоёр моримнай бүтэхэгүй хэбэртэй болоод байна (Г. Цыдынжапов); 2. тэмд. н. бүтэмжэгүй, урагшагүй (неосуществимый; неблагополучный): Юуб гэхэдэ, Лангота гээшэнь бүтэхэгүй эрилтэнүүдые табижа, ород элшэндэ илангаяа һаад түбэг татадаг, хүндэлэндэ хүлѳѳ табидаг байһан юм (Б. Санжин, Б. Дандарон); бүтэхэгүй һэдэлгэ балмад ябадал (авантюра); бүтэхэгүй зон яахыншье аргагүй, аягүй аашатай зон (люди, с которыми невозможно иметь дело): Бүтэхэгүй зон! Эдэнэр намайе арайл амидыгаар барижа эдижэ шадахагүй (Ж. Тумунов); 3. наречи тон, угаа, туйлай, тусхай, онсо (очень, чрезвычайно): бүтэхэгүй hайхан; бүтэхэгүй мартамхай яахын аргагүй мартамхай ( куриная память).