БҮРХЭГ

тэмд. н. 1) бүрэлгэн, харалган, үүлэтэй, бүрэнхы (пасмурный, облачный): Бүрхэг шуургата һүни, бүтүү балай, урдаа арбан алхам байһан гэршье харахаар бэшэ (Ц. Дон); 2) шэлж. барагар, уруу дуруу, хүндэ (мрачный): Иимэ бүрхэг хүйтэн шэгтэй Аюурһаа Дагба тон ехээр гайхадаг, хитэдэг байба (Ц. Шагжин).