БҮЛХИН

юум. н. 1) амиды бэеын һудаһануудта гү, али зүрхэнэй хүндыдэ бии болон зангирдаг шуһанай бүлин, уушханай, зүрхэнэй гү, али уураг тархиин һудаһа бүтүүлхэдээ, үхүүлхэ аюултай (тромб): 2) шүрбэһэнэй яһандаа ниилээд байдаг бүдүүн үзүүр тала, хуби (утолщённая часть жилы на соединениях суставов, связка, толстое сухожилие); 3) шэлж. найргүй, аягүй, зохидгүй, гомдомоор юумэн (горькая пилюля): Харин һүүлэй үедэ Арданай сэдьхэлдэ нэгэ шэлдэн бүлхин монсогойршонхой (М. Осодоев); ◊ бүлхи залгижархиһандал хахашаһандал (≈ комок в горле застрял): Томо монсогор бүлхи залгижархиhандал, зосоомни ехэл түглэгэр муу байба (Б. Мунгонов).