БҮДҮҮРХЭХЭ

үйлэ ү. 1) һайзгайрха, ехэрхэхэ, һүрѳѳтэй болохо (чваниться, важничать): Доктор солотой, дээгүүр зиндаагай хүн болооб гээд, бүдүүрхэжэ, дээгүүр харасагаажа ябахаяа һаатахагүй хүнши, ойлгооройш (С. Цырендоржиев); 2) бүдүүлигээр аашалха, тунгаасагүй байха, ёһо буруугаар хандаха (поступать невежливо, грубо относиться): Хэрбээ хэрэгээр ороо һааш, булайгаар бүдүүрхэхэ, ямаршье хэрэг бүтээжэ үгэхэгүй (Ц. Шагжин).