БҮДҮҮРХҮҮ

тэмд. н. 1) һайзгай, ехэрхүү, ёһорхуу, гаадагар, һүрээтэй (чванный, важничающий, серьёзный): Энэ ушарые шэрээтэ лама харахадаа, «намайе хүндэлжэ, намайе үдэшэжэ байна» гэжэ ойлгоод, бэе түхэлдѳѳ бүдүүрхүү маяг оруулна (Ц. Шагжин); 2) ёһо мэдэхэгүй, ёһо буруу аашатай, тунгаасагүй (невежливый): бүдүүрхүү зан.