АЖАРАЙ I

1. юум. н. 1) бѳѳ Ангара мүрэнэй эхинэй һахюуһан һүлдэ (дух истока р. Ангары): Ажарай бүхэ гээшэ аян замда ябагшадые алибаа муу ушаралһаа хамгаалха заяаша юм (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) хараал. шүдхэр, үхэдэл (чёрт, каналья): Хаанаһаа хайшаа дабаһыень, хаагуур дабаһыень, хайшан гээд дабаһыень шүдхэр ажарай мэдэбэ-э! (Б. Мунгонов); 2. тэмд. н. булай муухай, муу (ужасный, страшный, отвратительный): Зүгѳѳр тэрэ сагта хүнэй амгалан байдал үймүүлһэн нэгэ ажарай хэрэг тухай хѳѳрэбэл, зүбтэй ха гэжэ һанагдана (С. Цырендоржиев).