АТААТА(Й)

(й) тэмд. н. 1) горидодог, обтодог (завистливый): Эдэ хоёр айлнууд үнинһѳѳ хойшо атаатай, хүршэнэр аад, бэе бэедээ оролсохошьегүй; 2) жүтѳѳтэй, жүтѳѳрхэдэг (ревнивый): Атаатай хоёр эхэнэрнүүд мүнѳѳ болотор жүтѳѳрхэлдэһэн зандаа; 3) үзэн ядама, хархис (ненавистный): алтан гуламтаа аршалха, атаата дайсаниие дараха; атаатай мэеэтэй үһѳѳрхүү (мстительный, враждебный): Атаатай мэеэтэй, ѳѳнтэгшэ Шанархан сожоошье хүдэлхэгүй, үнѳѳхил зандаа ѳѳрынхеэ хэлэжэ, ямаршье зэмэгүй Хазагарта гэмэржэ, шэхэнэй шиир боложо һалахагүйл даа (М. Осодоев); 4) шуналтай, хорхойтой (азартный): Тэрэ үедэ хаартын атаата наадан Европоһоо һаял Россида ерэжэ байгаа (Б. Санжин, Б. Дандарон).