АРБАГАР

тэмд. н. 1) дэрбэгэр, һарбагар (растопыренный, торчащий в разные стороны): Гансал бишыхан арбагар һүүдэрынь Намжалай хүл доогуур абяагүйхэн һолжорно (К. Цыденов); 2) һаглагар, барбагар, үрзэгэр, үһэ ехэтэй (косматый, лохматый): Дёмин тээлмэрдэжэ, Шоёниие зэмэлэн шэртээд, арбагар үһэтэй тархияа һэжэрбэ (А. Ангархаев); 3) олон һалаатай (ветвистый): Лхама-Сүрэн уляангирай арбагар мүшэрнүүдые иража, сонхын хажууда хүрэжэ ошомсоороо баһа тоншобо (Ж. Балданжабон); 4) шэрбэгэр, хадхуу, шэрүүн (колючий, жёсткий): Хасар уралыень шулгалан шахуу шударан, толгойдонь арбагар шэрүүн хоолосто мэшээг углажархиба (А. Ангархаев); 5) зѳѳлэн, абаахай, бамбагар (пушистый – о снеге): Тиибэшье газаа дулаабар болоод, нэгэ үдэр абаахай шэнги арбагар, зѳѳлэн саһан аалиханаар хүрилэн унажа эхилбэ (Б. Санжин, Б. Дандарон).