АН II

ан бун 1. :наречи нам, намдуу, аажам, аниргүй, аали даруу (тихо, спокойно): Энэ үдэшын хѳѳрѳѳн энэ тэдыгээр дүүрэжэ, ан бун болоно (Х. Намсараев); ан бун гэхэ һанаагаа амарха (успокаиваться): … Бүүбэйтэн ан бун гэжэ, галаа тойрон, сайгаа уужа һууба (Ж. Балданжабон); ан бунхан намдуухан, һанаагаа зобонгүйгѳѳр, сүлѳѳтэйхэнѳѳр (тихонько, спокойненько): Гүсэ сайгаа ан бунхан һуужа хооһолһон хойноо һүхэеэ һугабшалаад, барилга тээшээ удаахан гэшхэлдэг (С. Цырендоржиев); 2. тэмд. н. аали номгон, нам, дуулим (тихий, спокойный): Хараха янзада энэ ан бун дайда амиды амитагүй далайн дундахи олтирогтол: нэгэшье ан, нэгэшье мал, нэгэшье хүн харагданагүй (Ж. Тумунов).